نمونه هاي دست آمده در كاوش هاي باستان شناسي نشان مي دهد كه فيروزه در هزاره دوم قبل از ميلاد در ايران به عنوان سنگ زينتي استفاده مي شده است.

فيروزه مظهر آبي آسمان و دريا است. لا يتنهاي بودن اقيانوس از عمق روح اين جواهر سخن مي گويد. بي حد و مرز بودن اسمان، از ارتفاع نامحدود معراج سخن مي گويد. فيروزه مانند خاك كدر است. با اين همه روح را بالا برده درايت و عقل و زمين و آسمان را ما ارزاني داده است. فيروزه سنگ مسن و در عين حال جواني است.
تمدن هاي قديم و معصري كه از نظر روحانيت غني بوده اند، فيروزه را به عنوان يكي از مقدس ترين سنگ ها مورد توجه قرار داده اند.
رنگ آبي فيروزه اين اعتقاد ا ايجاد كرده است كه ما از روح ساخته شده ايم. در مصر باستان، فيروزه، مالاكايت و لاجورد از سنگ هاي مقدس بوده اند. در فرهنگ پارسي نيز فيروزه سنگ مقدسي بوده است و به اين جواهر به عنوان مظهري از خلوص مي گريسته اند. نزد بودايي هاي تبتي و سرخپوستان آمريكا فيروزه از احترم بسياري برخوردار است. اين افرا معتقدند كه فيروزه اتمسفر اطراف زمين و آسمان را نگاه مي دارد و دهنده ي زندگي و نفس است. سرخ پوستان آمريكايي، معتقدند كه فيروزه محافظ و نگهبان جسم و روح است. در دو تمدن فوق، مجموعه فيروزه و مرجان قرمز را براي ايجاد قطبيت، مورد استفاده قرار مي دهند. زمين(قرمز) و روح(آبي). كولي ها، فيروزه را روي ناف خود مي بستند و معتقد بودند كه فيروزه براي همه موارد مفيد است. در تبت، پلي به نام فيروزه نام گذاري شده است و معتقدند كه فيروزه خوش اقبالي مي آورد. فيروزه را به عنوان نگين انگشتر و يا براي تزيين مو به كار مي برند.
زنان تبتي از كلاه گيس هاي بزرگي كه با فيروزه پوشيده بوده است استفاده ميكردند تا زيبايي موهاي خود را به حداكثر برسانند. فيروزه احساسات منفي فرد استفاده كننده را به خود جذب مي كند و در صورتي كه فرد بيمار و يا اتفاق ناخوشايندي براي او در شرف وقوع باشد رنگ فيروزه عوض مي شود و گاهي در راه خدمت به صاحبش و به دليل مراقبت از او فيروزه فرباني مي شود. ( ترك بر ميدارد)
  اين جواهر داراي ارتعاشت درمان كننده قوي است و به دليل وجود مقدار قابل ملاحظه اي از مس در ساختمان آن اين اثر درمان كننده به طور قابل ملاحظه اي افزايش مي يابد.      ادامه دارد....